آیین عیدی نوروز در ایران قدیم
با نیم نگاهی به عادات و سنت‌های نوروزی در آیین کهن سرزمین ایران در می‌یابیم که عیدی دادن و عیدی گرفتن ریشه دیرینه دارد و هیچگاه این سنت پسندیده از آیین نوروز باستانی حذف نشده
است. در گذشته‌‌‌های دور، ایرانیان در نوروز به یکدیگر شکر هدیه می‌دادند و برای هم آرزوی شادکامی همیشگی می‌‌کردند در حالی که این رسم در طول زمان رفته رفته تغییر شکل داد و به
شکل و رسوم امروزی مبدل شده است.
ابوریحان بیرونی درباره رسم هدیه دادن نوروزی، به نقل از آذرباد (موبد بغداد) چنین آورده: «نیشکر در ایران، روز نوروز یافت شد، پیش از آن کسی آن را نمی شناخت. جمشید روزی نی را
دید که از آن کمی به بیرون تراوش کرده، چون دید شیرین است، امر کرد این نی را بیرون آورند و از آن شکر ساختند. و مردم از راه تبریک به یکدیگر شکر هدیه کردند، و در مهرگان نیز
تکرار کردند، و هدیه دادن رسم شد.»
بر اساس کتب آئین و رسوم عید نوروز در لحظه تحویل سال نو اهل خانواده عزیزترین نعمت‌های خدا همراه با هدایای نوروزی خود را داخل سفره هفتسین می‌گذاشتند و پس از تحویل سال نو
عیدی بچه‌ها و بزرگترها از همین سفره هفتسین داده میشد.
بر اساس این آیین هر خانواده بنا به توان مالی‌‌اش به میهمانان خود گندم بو داده، سیب و سمنو یا تخم مرغ رنگ شده می‌‌داد و ارزش این هدایا در آن حد بود که صاحبخانه با این نیت که گندم نماد
روزی و نشان فراوانی و برکت، تخم مرغ نشان تداوم نژاد آدمی، سیب نشان برکت و نعمت و فراوانی و سمنو نماد فراوانی خوراک است، آنها را به عزیزانش هدیه می‌‌کردند.
عیدی دادن در نوروز باستان
رسم سکه عیدی دادن در زمان هرمز دوم – شاه ساسانی در سال 304 میلادی آغاز شد و بر اساس کتب تاریخی ایران باستان داریوش دوم به مناسبت نوروز، در سال 416 پیش از میلاد سکه
زرین ویژه‌ای ضرب کرد که یک طرف آن شکل سربازی را در حال تیراندازی با کمان نشان می‌دهد که این رسوم به دلیل افزایش مشکلات اقتصادی مردم آرام آرام جای خود را به هدایای سنتی
و کشاورزی داد.
با گذشت قرن ها آیین عیدی دادن همچنان به قوت خود باقی است و حتی با پیشرفت تکنولوژی و گذر زمان نحوه عیدی دادن و عیدی گرفتن هم تغییر کرده است هم اکنون شما می توانید از هر جای دنیا که هستید برای عزیزانتان
که در تهران ، سیدنی و تمامی شهرهای استرالیا زندگی می کنند تنها با چند کلیک عیدی را ارسال کنید
ثبت ديدگاه